نگرش دانشجویان درباره آینده شغلی

به منظور تشخیص  موضع گیری دانشجویان در برابر محدودیت‌های یافتن شغل مناسب از آنان سؤال شد: “چنانچه بعد از شش ماه نتوانند شغل مورد علاقه خود را بیابند چقدر احتمال دارد شغل غیر قابل قبول را بپذیرند؟”   فقط ۱۸ درصد از پاسخگویان به‌هیچ‌وجه دربرابر محدودیت یافتن کار مناسب تسلیم نمی‌شوند. ۵۱درصد از افراد اظهار کرده اند شغل غیرقابل قبول را می‌پذیرند و۳۰درصد از کل نمونه تحقیق که تعداد قابل ملاحظه ای نیز می‌باشند در این مورد با تردید برخورد کرده اند.

نظرات پاسخگویان نسبت به آینده شغلی (تعداد پاسخگو=۱۵۲۲)

با فرض محدودیت‌های داخل کشور درزمینه شغل‌یابی احتمال جستجوی  شغل در کشورهای دیگر مطرح می‌شود. فقط ۲۴درصد از پاسخگویان در برابر استفاده از فرصت‌های شغلی خارج از کشور مقاومت می‌کنند. در مقابل، ادغام طبقات دوم تا چهارم پاسخ‌ها حاکی از آن است که ۴۲ درصد از پاسخگویان احتمال دارد گزینه کار درکشور دیگر را بررسی کنند. در مورد۱۲ درصد از افرادی که پاسخ نمی‌دانم داده اند این احتمال وجود دارد که در آینده به خیل مهاجران بپیوندند، یا در ایران بمانند. حدود ۱۸درصد نیز بیان کرده اند که بدون درنگ این گزینه را می‌پذیرند. بنابراین مهاجرت نیروی  متخصص در مورد جامعه ای که نمی‌تواند نیازهای اولیه (داشتن شغل مناسب) را برای اعضاء خود فراهم سازد، قابل پیشگیری نخواهد بود.