حسین اکبری
چاپ اول ۱۳۹۷
۳۶۲ ص
برنامه‌ریزی اجتماعی و فرهنگی تنها زمانی می‌تواند نتایج مثبت و اثربخشی داشته باشد که این برنامه‌ریزی بر اساس نیازسنجی دقیق و شناخت وضعیت موجود استوار باشد. بی‌شک برنامه‌ریزی و ارائه راهبردها، سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات برای رسیدن به وضعیتی مطلوب در عرصه فرهنگی و اجتماعی نیازمند شناختی عمیق از وضعیت شاخص‌ها و متغیرهای مهم و مؤثر در این زمینه است. این شناخت کمک می‌کند تا سیاست‌گذاران اجتماعی و فرهنگی به صورت هدفمند و بر اساس شناخت نقاط قوت و ضعف به رفع چالش‌های این حوزه در جهت تحقق وضعیتی مطلوب اقدام نمایند. بر این اساس معاونت اجتماعی و فرهنگی دانشگاه فردوسی مشهد به منظور ترسیم نیم‌رخی از وضعیت اجتماعی و فرهنگی دانشجویان، اساتید و کارکنان اقدام به اجرای طرح پایش فضای فرهنگی و اجتماعی دانشگاه نمود تا یافته‌های این مطالعه بتواند در امر برنامه‌ریزی فرهنگی و اجتماعی به کارآید.